Van geboorte ben ik een rasoptimist, dat draag ik ook uit, dat wordt niet altijd ontvangen of opgepakt, maar ik ga daar onverdroten mee door.
Vandaag, toen ik eindelijk thuis was, na een kuttentoonstelling (ja heus google maar) in Amsterdam met poëzievoordrachten, heb ik op internet blogs en commentaren zitten lezen over het Congres van GroenLinks.
Sommige teksten verbaasden me, andere deden me grinniken. Maar er waren ook teksten bij die me een gevoel van trots gaven, en een hartsgrondelijk “yes” in me deden opwellen.
Want al met al krijg ik een bevestiging aan alle kanten dat we zin hebben in de toekomst en ook dat groen werkt.
Het congres zelf was helemaal nieuw voor me. Ik ben een kersvers lid. Actief sinds begin dit jaar. Maar ik heb gesmuld, en dat niet alleen van de geweldige vegetarische lunch.
Ik heb genoten van een duidelijk aanwezige saamhorigheid, ik heb gevoeld, dat GroenLinks groeit, volgens de cijfers, de aantallen leden, maar ook als geheel.
Femke Halsema krijgt veel bijval als ze haar speech houdt en terecht want ze zegt zoals het is, namelijk dat de toekomst in onze handen ligt, dat we daar allemaal een verantwoording in hebben en dat GroenLinks klaar is om te regeren. Dat bepaalde groepen gestopt dienen te worden, om de angst in Nederland weer uit te bannen is ook helemaal aan de orde. En ik heb stellig de indruk dat dat gaat lukken.
Ik las scherpe blogs, zelf ben ik niet zo scherp, ik heb een duidelijke mening, dat dan weer wel. De mening van een optimist, en niet stuk te krijgen. Dus reacties zijn welkom.
Blije, tevreden mensen die positief in het leven staan, zijn niet alleen gelukkiger, maar ook gezonder.
GroenLinks heeft gewoon een langere adem.
Zin in de toekomst
